قدس

به بهانه روز جهانی قدس

International al-Quds Day

در این عصر... عصر نور و خورشید، عصرى که انسان یک پا را در ماه و دیگرى را در زهره گذاشته و امید دارد که خورشید را هم در بغل بگیرد و عصرى که مشعلهاى آزادى را بر سر چهار راه‏ها و معابر نصب کرده و به قول خود واضع (حقوق انسان) است، شاید این بزرگترین جنایتى است که تاریخ در ادوار مختلف به خود مى‏بیند، که یک مشت افراد بى‏هویت و مجهول، یک ملّت با فرهنگ را که پایه‏هاى تمدّنش در اعماق قرون فرو رفته است از خانه و آشیانه‏اش آواره کند، دنیا هم با دستى مشعل آزادى را بلند نموده و با دست دیگرى از جنایات آنها (یهود) دفاع مى‏کند!

خوب است تاریخ نویسان به اینجا که مى‏رسند، چند صفحه را با رنگ سیاه و غلیظى پر کنند و بگذرند، زیرا این لکه ننگ و عار هرگز پاک نخواهد شد و این جنایت، جنایت همه ما انسانهاى این عصر و زمان است.

و شاید انسانهاى آینده بر ما و افکار ما لبخند بزنند و با یک دنیا دهشت بگویند: چگونه آنها بخود اجازه دادند که آن عصر را عصر نور بخوانند در صورتى که ظلمات قلبهایشان را از هر طرف سخت احاطه کرده است؟

چگونه آن عصر را عصر نور گفتند و حال آن که یک میلیون انسان را آواره کرده‏اند و در یک صحراى بى‏آب و علف جاى داده و دور آنها را حصار کشیده و نام عصر و زمان خود را هم عصر نور گذاشته‏اند! چنین عصرى عصر ننگ است نه عصر نور.

(بلفور) که واضع اساس اسرائیل به شمار مى‏رفت چنین تصریح مى‏کرد:

(نباید حقوق مدنى و سیاسى ودینى طوائف غیر یهودى مهدور شود)، امّا یهود چنین خواستند که عربها از این به بعد باید خیمه‏هاى خود را برچیده و از همان راهى که آمده بودند به محل خود باز گردند. و براى این خواسته خود بیش از1000000 انسان را آواره کردند، آوارگانى که تا به امروز سرگردان بیابانها هستند و هزارها نفر آنها در اثر بى‏غذائى نابود شده‏اند. و این براى نخستین بار در تاریخ بود که عده‏اى بعنوان (آوارگان) به وجود آمدند.

 به آمارى که مؤسسه پناهندگان بین‏المللى در سال1960 تهیه نموده توجه کنید:

 آمار نشان مى‏دهد که تعداد 1.120.919 نفر پناهده تا سال1960م، از مؤسسه پناهندگان بین‏المللى چنین بهره‏مند مى‏شدند:

 تغذیه42.1٪ .
تعلیم 24.8٪ .
امور اجتماعى 2.2٪ .
امور بهداشتى 7.5٪ .
محلهاى اسکان 2.2٪ .
اینها آمار پیش از تجاوز (1967م) اسرائیل است فقط: 1.120.919 پناهنده و آواره!

عجیب آن که در مدّت4 سال یعنى از سال1948 تا سال1952 سازمان ملل متحد5 نوبت با تصویب قطع‏نامه‏اى بازگشت پناهندگان را تأیید نمود و بازگشت آنها را حقّ شرعى و قانونى دانست، ولى اسرائیل در هر5 نوبت با آن مخالفت کرد و سازمان ملل هم عملاً به وعده خود وفا نکرد.

در این ماجراى اسف‏انگیز سازمان ملل (نیروى صلح) تشکیل نداد و هم‏پیمانان مسلمان هم کوچکترین کمک اساسى را به اعراب نکردند بلکه دولتهاى بزرگ هم که داعیه رهبرى جهان آزاد را دارند، هیچگونه پشتیبانى را از مردم مظلوم تجاوز شده فلسطین و هم‏چنین توده‏هاى زجر دیده پناهنده ننمودند.

اى دنیا آیا مى‏شنوى؟ آیا تأیید مى‏کنى؟

و آیا وقت بیدارى هنوز نرسیده است؟!

کدام دیده بر مظلومیت این ملت آواره گریسته است؟

کدام دست به حمایت آنان، از آستین همت و غیرت بر آمده است؟

خون جوانان فلسطینی،حنای سران سیاست باز و کینه توز را بی رنگ می کند...

دوست من!

ببین...

ودرک کن "روز جهانی قدس" را...

قدسی که از آن ماست، باور داری؟

اجازه نده بدخواهان دست به حریم اندیشه ات ببرند، آنان یک لحظه هم بیکار نمی شینند!

به ندای دلت گوش کن:

"اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید"

دیدی چه لکه ی ننگی گذاشت بر پیشانیمان شعار "نه غزه نه لبنان" ...!!!

بیدار شو و چشمانت را باز کن

هیچکس تو را وادار نمیکند

اینجا نه کیک می دهند و نه ساندیس!!!

اینجا شرف و غیرت هموطنان من "فروشی نیست"

تصمیم با توست

چه می کنی؟