درد و دلی با مولا

آن روز که دلم را به نگاهت پیوند زدی، باور نمی کردم زود به زود به دلم سر بزنی و مرا از غم ها برهانی، باور نمی کردم که تا آخرش با من بمانی.
آن روز که با تو آشنا شدم باور نمی کردم عزیزترین مخلوق خدا دلش برایم تنگ شود و عجیب تر اینکه باور نمی کردم جدایی من از تو برایت گران باشد و نخواهی مرا از خود برانی. 

اما حالا باور کرده ام که از من به من نزدیکتری و از من به من مهربانتر، باور کرده ام دلت برای من ، برای گریه های من، برای دلتنگی های من تنگ می شود و من چقدر این دلتنگی را دوست دارم.
حالا باور کرده ام چشم هایی نگران من هستند که مهربانیشان را به دنیایی نمی فروشم، چشم هایی با من هستند که با هر کسی نیستند و دستهایی برای من رو به خدا می روند که هیچ گاه خالی بازنمی گردند.
کاش تو هم باور می کردی آن چشم ها مراقب توست و برای باور کردنش تنها کافیست چشم هایت را از غبار دنیا بشویی و همه چیز را به گونه دیگری ببینی.