پسر ...

سهم‌اش را می‌خواست.

اما معلوم نبود سهمی دارد یا نه!

اصلاً سهم‌اش چقدر است. می‌گفت: من این حرف‌ها را قبول ندارم. رفت بالای بالا.

جایی که در امان باشد. می‌گفت: کی گفته؟ خدا؟ کدام خدا؟ اصلاً از کجا معلوم این حرفا درست باشد؟

می‌گفت من خودم عقل دارم می‌فهمم چی درست است، چی غلط است. می‌گفت: من پیامبر لازم ندارم. همین‌طور می‌گفت تا این‌‎که آب به بالای همان بلندی رسید
که او آن‌جا پناه گرفته بود و همان شد که «ماجرای پسر نوح» نقل مجالس شد