روسیاهیش برای ذغال می ماند

از قدیم گفتن: زمستان می رود . روسیاهیش برای ذغال می ماند.

این برنامه نابخردانه دشمن هم ناکام ماند. و این جای بسی خوشحالی برای ملت ایران دارد چون:

1- به سفاهت دشمن خود پی بردند.

2- دشمنان داخلی را شناختند.

3- اقلیت نادان و ضد دین شناخته شدند.

4- آموختند که تاریخ بی طرفانه ترین قضاوت را دارد.

مردم ایران از این آزمایش بزرگ نیز سربلند بیرون آمدند. و به عبارت دیگر دشمن خود را سرافکنده نمودند.

بدا به حال کسانی که خود را باختند و تا دیدند هوا مه آلود است لباس آنطرفی ها را به تن کردند و سنگ آنان را به سینه زدند. بیچاره کسانی که تمام آبروی خود نزد مردم و مهم تر از آن آبروی خود نزد خدا را به امید واهی ریاست و شاید هم پادشاهی!!! ریختند. اینها به دست خودشان شناخته شدند، نیاز نبود که کسی بیاید رسوایشان کند. به عبارتی زمستان رفت و روسیاهیش برای اینها ماند. نمی دانم چگونه می خواهند جلوی ملت سرشان را بلند کنند. چگونه می خواهند از این به بعد در این کشور زندگی کنند.

و اما وظیفه ملت کمتر و از این پس وظیفه دولت سنگین تر شده چرا که باید به علل و عوامل این جریانات کاملاً سیاسی بپردازد. مردم دیگر به راحتی از حق خود نخواهد گذشت.