مولای غریبم

مولای غریبم! نیامده ای ! اما نیک می دانی که کمی آن سو تر از سرزمین من، درویشان حتی نان خشکیده ای ندارند تا در آب فرو ببرند، نیامده ای اما خوب می دانی، کمی آنسوتر از سرزمین من چه کودکان معصومی که از گرسنگی پرپر شدند.مولای من کودکان قحطی زده سومالی روزهاست که در انتظار أمدنت هستنتد.مولای من  نیامده ای اما می دانی گروهی افراطی، متوسل شدن به تو و اجداد پاکت را شرک اکبر دانسته و حکم به قتل ما داده اند. نیامده ای اما می دانی این دار فانی برای خیلی ها چقدر باقی شده و آخرتی را که نیامده به تمسخر می گیرند. نیامدی اما می دانی موعودهای دروغین و بی معجزه هر روز تعدادشان افزونتر می شود. 

  

 نیامده ای اما می دانی که در گوشه گوشۀ دنیا عدالت گمشدۀ مردمان شده، که نشانی از آن نمی یابند. نیامده ای اما می دانی که در سرزمین من بر درختهای دروغین و مسجدهای ضرارگونه دخیل می بندند و حاجت می خواهند. نیامده ای اما می دانی کلید گمشدۀ کعبه را به حراج گذاشته اند و نمی دانند کلید کعبه تویی و مردم تو را گم کرده اند! تو غمین مباش که آنها حاجت از درخت می خواهند ولی حاجت من حاجت اصلی همۀ آنهاست و تنها از خدای تو طالب آن هستم؛  

و آن چیزی نیست جز طلب تعجیل در ظهور آخرین منجی